Bloğu yazmaya başladığımda adı atlaspare.com’du ve ilk yazımın başlığı “Üçümüz”dü. Şu an bloğun adı soydanbeyveogulllari.com ve bu yazının başlığı da “Dördümüz”. Demekki bir çocuğumuz daha olmuş ve o da erkekmiş yani artık bir oğlumuz daha var.

İlk birkaç satırdan da çok belli olacağı üzere, yazmaya çok uzun süre ara verince yazmayı tamamen unutmuyorsun ama tıpkı bisikletin üstüne yıllar sonra çıkmak gibi oluyor… İlk birkaç pedalda ayaklarına bakmaktan yamuk yumuk gidiyorsun, ayaklarına bakmakta ısrar edersen düşüyorsun. Şu ana kadar olan kısımda olan bu, düşmeden hemen toparlıyacağım sayın okuyucu biraz anlayış rica ederim. Yaklaşık bir yıldır sizi ihmal ettiğimin farkındayım (milyonlar okuyormuş gibi yazarsam belki birgün olur) ama şimdi konu bu değil, hem bakın döndüm zaten.

Atlas’ın iki yaşına gelmesiyle birlikte  kardeş lobisi tarafından hedef alınmaya başladık.  “Kardeş şart, kardeş candır, iki çocuk olmadan aile olunmaz, biz tek çocukta kaldığımıza çok pişmanız, kardeşler birbirini büyütür” gibi teşvik primlerini samimi bir gülümsemeye eşlik eden “çok teşekkürler, kısmet” kibarlığında geçiştirme becerisini hızla  kazandık.

Ayrıca zaten Atlas’ı çok seviyorduk, kendisini sevmek tam zamanlı bir işti, bir başkasını nasıl severdik, Atlas’ın yüzüne nasıl bakardık. Üstüne üstlük kendisi artık yetişkin dostu, seyahat uyumlu, okul canlısı ve dışa dönük bir canlı olmaya başlamışken  bir zar atıp  oyundaki ilk kareye geri dönmek ne kadar sıra dışı bir fikirdi. Bir süre daha bekleyebilirdik.

(Dikkat spoiler.) Sonra çok güzel birşey oldu, fikrimiz değişti, Alaz geldi ve biz ilk kareye döndük. Filmin sonuna atlamış gibi oldum ama arada olanı biteni zaten zaman içinde parça parça yazacağım. (Bu kadar zaman sonra ilk yazıda romana bağlamayalım)

Dürüst olmak gerekirse (ki bu her zaman gereken tek şey aslında, lütfen hepimiz hep mümkün olduğunca dürüst olalım) ikinci çocuk kararını vermek çok kolay değildi. Atlas’ın büyümesiyle birlikte hayatımız biraz daha öngörülebilir ve kolay yönetilebilir bir hal almışken,  yani konfor alanımız tekrar genişlemişken herşeye yeniden başlamak fikri beni başta epey panikletti. Üstelik bu kez ilk seferden farklı olarak 2 kişi olacaklardı. 2 kişinin 1 çocuğu büyütmesiyle 2 çocuğa bölünmesi arasında mutlaka bir fark olacaktı.  Birbirlerine nasıl alışacaklardı, acaba aralarındaki yaş iyi miydi, ben sadece Atlas ile mi ilgilenecektim, iki çocuğun masrafı bizi yıpratacakmıydı, kız olursa beni daha çok mu severdi, dünyanın kaosa giden bu halinde ikinci bir çocuk fazlamı cesur bir adımdı, ben daha önce bu konuda fazlamı büyük konuşmuştum acaba,  nispeten amatör olarak yürüttüğümüz ana babalık işimizde artık profesyonel olmak zorundamıydık ile başlayan sorular süreciyle eski bir  duygumu hatırladım. Atlas’ın geleceği haberini aldığım basılan ebeveyn endişe düğmeme tekrar basılmıştı. Endişelerimin ve sorularımın bencilliğinin farkındaydım ama basınç düşerken önce kendi maskemi takma ihtiyacından da uzaklaşamıyordum. Aklımdan geçenleri Aslı’ya çaktırmama çabam maalesef asil bir girişimin ötesine geçemiyordu. O hep olduğu gibi soğuk kanlı bir şekilde hem  yapılması gerekenleri yapıyor hem de arada beni sakinleştiriyordu.  Neyse işte, benzer tecrübeleri yaşamış insanların paylaşımlarını ve uzmanların içeriklerini okuyarak ben de süreç içinde biraz daha iyi bir noktaya ulaştım. Yine bir erkek geldiği haberinin de rahatlamamda payı büyük ki bunu cinsiyetçi bir yorum olarak okumayınız zira benimki tamamen hem bir erkek çocuğa nasıl bakılır tecrübemizi hem de  Atlas’ın eşyalarını  kullanma şansımızın devam etmesiyle ilgili.

15 gün once kucağımıza aldığımız (Atlas görmeden gizli gizli kucağımıza aldığımız ve aynı gizlilikle devam ettiğimiz demek daha doğru ) Alaz şu an yanımda ve hafif hafif uyanıyor. (Açlık is coming.) Ben gece nöbetimi ve sözlerimi burada noktalayıp onu annesiyle buluşturmak üzere hareketleneyim artık.

Araya giren bir yılı, şimdi Atlaspare ile Alazpare ile devam eden yolculuğumuzun hikayesini yine bir babanın gözünden görmek onun satırlarından okuma isterseniz mümkün olduğunca düzenli bir şekilde paylaşmaya çalışacağım.

Şimdilik hoşçakalın,

Soydan